kulağımda çınlayan nameler ve ben küçük bir kızken annemin bana anlattığı o meşhur masallar . hatırlarsınız ; hani " prens ve külkedisi ömür boyu mutlu yaşarlar ..." diye biten masallar . eee ya o masallar nasıl başlar, külkedisi üvey annesine ve üvey kardeşlerine hizmetçilik yapar bir prensin onu kurtarmasını bekler durur. yada prenses olabilmek için 7 adet cücenin ağız kokusunu çeker peşindeki cadılar saf babası da cabasıdır!!!şimdi size soruyorum bu masallar böyleyken ve biz bunlarla büyümüşken erkeklerden yada fedakarlıklarımız dan yakınmamız normal değil mi ? daha o zamanlarda bilinç altımıza dantel dantel işlenmiş ...
bence bütün masal prensesleri mor çatı altında toplansın çok çektiler bir kooperatif kurup haklarını arasınlar ezdirmesinler artık kendilerini :)))
masallar şöyle bitsin mesela " ayak numarasından kendisini tanımaya çalışan prense arkasını dönüp ; beni ayak numaramdan tanımaya çalışan adamla işim olmaz demiş ve herşeye arkasını dönmüş kendine yeni bir hayat kurup kendi ayakları üstünde durabileceğini kimseye ihtiyacı olmadıgını herkese göstermiş ..." gibi mesela :)) . düşünsenize nasıl bir öz güven patlaması :))
